Ongeboren en pasgeboren kinderen zijn kwetsbare wezentjes. Werd vroeger gedacht dat zij niets voelen, nu weten we dat ervaringen in de moederschoot, of tijdens het geboorteproces of de eerste levensjaren zo overweldigend kunnen zijn dat het hen traumatiseert. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen bij lichamelijke of psychische nood van de moeder, complicaties bij de bevalling, abortuspogingen, medische behandelingen, verwaarlozing en zuigelingenzorg die de wezenlijke gevoelens van een kind niet erkent.

Vroegkinderlijke trauma’s laten hun sporen na in de ontwikkeling van een mens. Vaak worden gedrags- en relatieproblemen en gezondheidsklachten niet in verband gebracht met deze trauma’s. Om deze samenhang inzichtelijk te maken en de dieperliggende oorzaak van menselijke problemen te kunnen helen, ontwikkelde Franz Ruppert de methode ‘opstellen van het verlangen’.

In het eerste en laatste deel van het boek zet Franz Ruppert zijn visie op vroegkinderlijk trauma uiteen. Vijftien verschillende auteurs belichten diverse aspecten en beschrijven praktijkvoorbeelden van het werken met de methode. Dit boek is zowel interessant voor wie om persoonlijke redenen belangstelling heeft voor dit onderwerp als voor hen die zich beroepshalve willen verdiepen in vroegkinderlijk trauma.

Met bijdragen van: Birgit Assel, Vivian Broughton, Doris Brombach, Annemarie Denk, Christina Freund, Gabriele Hoppe, Liesel Krüger, Petra Lardschneider, Manuela Specht, Andrea Stoffers, Dagmar Strauss, Cordula Schulte, Alice Schultze-Kraft, Marta Thorsheim en Margriet Wentink.